روابط عمومی نوین، نیاز یا الزام

سیبنا، سمیه نیکانلو: روابط عمومی سازمان ها ، به عنوان بدنه اصلی سازمان ، نقش بسیار مهمی  در تبادل ارتباطات و اطلاعات در بیرون از سازمان دارند.

صاحبنظران علم ارتباطات ، نقش سازنده روابط عمومی فراگیر و اثر بخش را به عنوان سازمانی درون یک سازمان پویا می دانند. هر اندازه روابط عمومی از جامعیت و رفتار سازمانی گسترده و هوشمند برخوردار باشد ، سطح ارتباطی مخاطبان با مسئولان و بدنه سازمان ، آسان تر خواهد شد .
در همین راستا ،توجه ارزنده و فنی که اخیرا به بحث روابط عمومی اثر بخش در کشور شده است ، چشم انداز و بستر قابل قبولی را برای گسترش این ابزار در دستگاههای دولتی به وجود آورده است .

تاثیرگذاری روابط عمومی در عصر جدید که به عنوان عصر اطلاعات نامیده شده ، غیر قابل انکار است . سازمانی که نتواند قابلیت ها و موفقیت های خود را از طریق دستگاه روابط عمومی خود به خوبی منعکس کند ، در برابر انتقادات و سخنان درست یا نادرستی که علیه بخش های سازمانی توسط مخاطبان ، صورت می گیرد نیز منفعل خواهد بود.
انفعال تدریجی در برابر مخاطبان بیرونی سازمان ، کاهش سطح انتظارات پیش فرض را به همراه خواهد داشت که آفتی برای یک سازمان موفق و کامیاب به شمار می رود. کامیابی سازمان های امروزی که به عنوان سازمان های یادگیرنده در اصول مدیریتی از ان ها یاد می شود ، مسئله ای است که روابط عمومی پویا و فراگیر ، بستر آن را شکل می دهد.
ساختار سازی و مستندسازی رفتار روابط عمومی در یک سازمان ، از مهم ترین برنامه های سازماندهی و برقراری ارتباط با مجموعه سلسله مراتب در سازمان ها تلقی می شود.

ما اکنون با نسل جدید روابط عمومی ها مواجه هستیم. نسلی که با گذار از مرحله سنتی ، در عصر اطلاعات ،  رویای دیجیتالی شدن را محقق ساخته و با بسترهای نوین فناوری اطلاعات همواره پاسخ گوی نیازهای غیر حضوری مخاطبان هستند. توجه به نسل جدید روابط عمومی ها ، توجه به عمق تاثیرگذاری این رسانه های سازمانی است .