رسانه داری یا رسانه ای بودن

 مهدی نورعلیشاهی؛ کارشناس ارشد ارتباطات

کارکرد رسانه در دنیای امروز به عنوان یک ابزار مهم در راهبری زندگی امروز مردمان امری ضروری به شمار می آید. در این میان اما رسانه های مجازی با عمری کوتاه نسبت به مفهوم رسانه، اما با سرعتی سرسام آور سعی در قبضه کردن تمامی مزایای رسانه ای بودن دارند.
این امر تا جایی است که به دید بسیاری از علمای این مفهوم، رسانه های مجازی امروزه حتی جایگزین مناسبی برای رسانه های مکتوب شده و شاید حتی تا زمانی دیگر باید سراغ رسانه های مکتوب را از موزه های مرتبط با مفهوم رسانه گرفت. رسانه داری و «رسانه ای» بودن در دنیای مجازی (اینترنت)، اما دو بحث مجزا از یکدیگر است که باید از یکدیگر جدا شود. هر روز، هر ساعت و شاید هر دقیقه یا بهتر بگویم هر ثانیه فضایی مجازی در دنیای بی سر و ته اینترنت پا به عرصه وجود می گذارد. فضاهایی که با نام های متفاوت که اغلب با پسوند «نا (فارسی شده NA مخفف کلمه نیوز اجنسی)» هریک می خواهند حرفی برای گفتن داشته باشند. حرفی برای گفتن و شاید موضوعی برای بحث کردن و شاید خبری برای درج کردن و چسباندن به دنیای اینترنت. اما به واقع کدام یک از این فضاها (بخوانید سایت های اینترنتی) را می توان به نام سایت های خبری و به طور کل رسانه نام برد.
و براستی آیا تمامی رسانه های برخط که این روزها بحث های زیادی در کشورمان به دنبال خویش می کشانند، را می توان رسانه نامید. پایگاه هایی که صرفا برای ایجاد شدن شکل گرفته است. فضاهایی که شاید از روی تفنن و شاید دمی هیجان ایجاد می شود و شکل و شمایلی می گیرد و حتی در برخی موارد آنچنان هیجانی می شود که داد بر می آورند می خواهیم در این فضای مجازی رسانه ای پویا داشته باشیم و از قضای روزگار فردا نشده دیگر نه خبری از سایت اینترنتی می ماند و نه آن هیجان زود گذر. و این امر به مدیران غیررسانه ای این سایت ها برمی گردد که رسانه را به مثابه یک ابزار پیشرفت و نه کارکرد اصلی اش می پندارند و شاید بهتر بگوییم رسانه را برای رسانه نمی پندارند و این الگو تکرار می شود تا بسیاری از نهاد های دولتی و غیر دولتی و… همه سایت خبری داشته باشند که از به روز شدنشان ماه ها و شاید سال ها بگذرد و هیچ کارکرد رسانه ای در این میان تعریف نمی شود. حتی از نگاهی شاید رشد قارچ گونه رسانه داری در فضای اینترنت ممکن است خوب به نظر برسد، اما باعث تنزل سلیقه مخاطب در مقابله با مقوله خبر و خبر رسانی خواهد شد که کار را در ادامه دشوار خواهد کرد. رسانه داری و «رسانه ای» بودن در فضای مجازی بسیار متفاوت است. چه بسا این که کودکی با فضای اندکی در یک «وبلاگ» رسانه ای باشد و یک به اصطلاح خبرگزاری مجوز دار در اینترنت رسانه دار. این واقعیتی است که دنیای اینترنت همراه خویش دارد و در این میان بسیاری خود را رسانه ای می دانند و بسیاری نمی دانند که رسانه ای هستند. باید خط قرمزی کشید میان آنهایی که می خواهند رسانه داری کنند و آنهایی که رسانه ای هستند و فضایی برای کار ندارند. این امر را می توان با جستجویی کوتاه در میان بی شمار رسانه های مجازی فارسی زبان بخوبی متوجه شد. حال دیگر دست خود ما اهالی این صنف است که بخواهیم «رسانه ای» باشیم یا فقط رسانه ای داشته باشیم. رسانه ای برای پز دادن یا پر کردن بیلان کاری آخر سال کاریمان.