سیبنا– ابوالقاسم فاتحی دهاقانی – باخت ایران به انگلیس ا‌ز آنجایی شروع شد که همه چیز را کالایی کردیم. آموزش و پرورش را کالایی کردیم فرهنگ و هنر را کالایی کردیم . آموزش عالی را کالایی کردیم . نمایندگی مجلس را کالایی کردیم. قدرت و جایگاههای خدمت رسانی را کالایی کردیم. مسکن را کالایی کردیم. بهداشت و درمان و خدمات اجتماعی را کالایی کردیم. ورزش را و بخصوص فوتبال را کالایی کردیم بدن را کالایی کردیم. مصرف را کالایی کردیم و در یک کلام سبک زندگی را کالایی کردیم.

می دانیم کالایی شدن یکی از بارزترین شاخص های نظام سرمایه داری است. و یکی از الزامات نظام سرمایه داری ورود عنصر قدرت و سیاست در کالایی شدن عرصه های یاد شده است.

فوتبال یک صنعت است که ناگزیر کالایی شدن بر آن چیره شده است. پس ما نتیجه فوتبال را نباختیم ، که برد و باخت در فوتبال امری عادی و نرمال است. اما برای ما باختن به سرعت به امری سیاسی تبدیل می شود، زیرا فوتبال صنعت است و صنعت در تفکر جدید بر فراز سنت است و همه را کالایی کردیم.

قیمت ما،ارزش ما به این بود که با وقوع انقلاب اسلامی معادلات کالایی بودن محصولات و روابط و نظامات مدرنیته و غرب را نادیده گرفته و آن را به بازیچه گرفتیم. پیروزی های ما در دفاع مقدس و در دفاع از حرم و در رسیدن به قله های علم به دلیل آن بود که با قواعد ارزشی خود بازی کردیم. اما از زمانی که کالایی شدن را در مدل ها و سیاست های توسعه اقتصادی و فرهنگی و سیاسی و اجتماعی وارد کردیم ، باختیم.