ریشه یابی چالش های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی سه دهه اخیر؛ چرا چنین شد؟

سیبنا-ابوالقاسم فاتحی دهاقانی – علل بسیاری از مشکلات معیشتی و فرهنگی که امروز سبب نارضایتی لایه های اجتماعی و به ویژه نسل سوم و چهارم شده، کاملا قابل پیش بینی بود و مراکز علمی و افراد متخصص  دوستدار انقلاب و ایران در طی سالهای پس از جنگ آنها را بیان کرده و وقوع چنین روزهایی را پیش بینی کرده بودند.

در راس این اشخاص مقام معظم رهبری  هستند که از اوایل شروع به کار دولت مرحوم آقای هاشمی بر روی الگوهای توسعه بومی و پیشرفت همراه با عدالت تاکید داشتند و گاه صریح و علنی و گاه در جلسات خصوصی با هیات دولت در طی این سه دهه پس از دفاع مقدس تذکرات لارم را داده بودند. هم چنین تذکرات و توصیه های سیاستی  لازم را گاه آشکار و گاه رسمی و قانونی از طریق سیاست های کلی نظام در دولت های  توسعه سیاسی آقای خاتمی و پس از آن دولت آقای احمدی نژاد و روحانی و اکنون دولت جناب آقای رئیسی به مقتضای نوع سیاست گذاریها و رویکردهای هریک از دولت های که شایسته انقلاب است را در حوزه های اقتصادی و فرهنگی و سیاسی و اجتماعی یاد آوری فرموده اند.

اما چرا چنین شد؟ دلایل اصلی که چرا اکنون پس از ۳۰ سال از آغاز دوره سازندگی و ۴۰ سال انقلاب مردم باید در معیشت روزانه خود با چالش تورم و رکود روبرو شوند، کدامند؟ چرا باید متدینین با ولنگاریهای کشف حجاب و روابط خلاف عفت عمومی مواجه شوند  و اعتماد سیاسی و اعتماد اجتماعی به طور جدی آسیب دیده و نوعی بی تفاوتی در بدنه اجتماعی به وجود آید؟

طبیعی است که این دلایل نه به یک یا دو علت خاص مثلا درحوزه اقتصادی یا فرهنگی برمی گردد و نه یک شبه به وجود آمده است که اکنون یک شبه از بین برود . بلکه مهم تربن دلایل عبارتند از ترکیبی از عوامل زیر:

۱- رویکردهای نادرست در جهت گیریها و سیاست گذاری ها و الگوهای توسعه اقتصادی و فرهنگی دولت های گذشته ۲-  ساختار سازی های نامناسب و نامتعادل و غیر بومی که ما در نظام آموزش و پروش و نظام آموزش عالی و نهادهای اقتصادی و پولی و مالی و تجارت خارجی و سازماندهای تبلیغات و رسانه ای خود  ایجاد کردیم.    ۳- فاصله گرفتن  اغلب مدیران از سبک زندگی مدیر انقلابی،  زر اندوزی  و روحیه اشرافی‌گری،  ناشایسته سالای ها در نصب مدیران ، ورود اغلب افراد موثر انقلاب در جبهه بندی های و جناح بازی های ظاهرا سیاسی، ایجاد شکاف بین قول و عمل در اغلب مدیران و کسانی که موثر بودند.، ریاکاری اجتماعی بخش های بزرگی از بدنه کارشناسی در دولت های گوناگون ، مسابقه چاپیدن و خوردن و بردن نو  کیسه ها و ایجاد طبقه متوسط جدید که متاسفانه با اسم انقلاب تولید شد.

۴- بی توجهی و پشت گوش انداختن توصیه های سیاستی و راهبردی مقام معظم رهبری این دلایل سبب ایجاد نوعی بی تعادلی ساختاری و ناموزون شدن توسعه و پیشرفت و رشد نامتوازن بخش های صنعتی با زیست بوم و نیازهای عامه مردم و ایجاد شکاف بین مردم و دولت شد.  اگر نبود  از یک سو قدرت پنهان و نیروی شگرف و پتانسیل ها و  ظرفیت های  میراث فرهنگی و اعتقادی که در فرهنگ و سنت تشیع و ایرانیان وجود دارد  و همین اصل انقلاب ۵۷ را ایجاد کردد و در طول ۸ سال دفاع مقدس و نیز حوادث پس از آن مانند مسایل منطقه ای و دفاع از حرم تقویت و نهادینه شد و تا کنون هزینه های انقلاب را  داده است که آخرین  نمونه آن شهدای فتنه اخیر هستند که از گمنام ترین قشرهای اجتماعی و مردمی هستند ،  و از سوی دیگر ، اگر نبود ،  هشیاری و هوشمندی رهبری های حکیمانه  مقام‌ معظم رهبری در توانمند سازی ایران اسلامی  از جهات  علمی و دفاعی بویژه در فناوری‌های روز و داغ جهان ، در طول سالیان گذشته ،  شک نکنبم وضع  ایران امروز از افغانستان دیروز بدتر بود. کما این که تمام تلاش آمریکایی ها و صهیونیست ها امروز سوریه سازی ایران اسلامی است.

اما چه بابد کرد؟ ۱- گونه شناسی معترضین و اقدامات سریع و صحیح متناسب با هریک از گونه ها  ۲- اقداماتی در جهت ترمیم شکاف ها و زخم ها و آسیب های  ایجاد شده در جامعه ، بخصوص در شفاف سازی ابهامات و سوالات مردم  چه واقعی باشد و چه برساختی و پروپاگاندایی  ۳- استفاده از مدیرانی واقعا مردم گرا ، با قدرت بالا در ارتباط گیری با مردم و بخصوص جوانان ، تنبیه و مجازات قاطع رهبران فکری و میدانی آشوب های اخیر،  بدون باج دهی های مرسوم سیاسی، ایجاد وفاق سیاسی میان نیروهای اصیل جبهه گفتمان  انقلاب اسلامی، استفاده از نیروهای باتجربه و انقلابی  ولو متفاوت با سلیقه ما باشند، استفاده از صداقت و شفافیت و عدالت در  ارایه تصویرهای رسانه ای از نقاط قوت و ضعف افراد و سلزمانهای موثر در معیشت،  سیاست و اخلاق جامعه ، شنیدن و دیدن حرف و هوبت کسانی که احساس ندیده شدن و شنیده نشدن دارند.،  تقویت فرهنگ قانون مداری به ویژه در قوانین و مقررات ارزشی و هنجاری که با عفت عمومی جامعه سر وکار دارد و اعمال قاطع اما درست.