با نوستالوژی زندگی کنید تا زنده بمانید
کلمۀ نوستالژی را اولینبار، سال ۱۶۰۰ میلادی، پزشکی سوییسی برای سربازانی به کار برد که دلتنگ خانهشان شده بودند؛ آنها دچار بیاشتهایی و گریههای عمیقی بودند که بهخاطر یادآوری سرزمین پدریشان بود. مثل طعنههایی که نصیب این سربازان میشد، امروزه هم هرکسی گرفتار نوستالژی بشود باید تمسخرهای زیادی را به جان بخرد. اما الیزابت سوبودا میگوید نوستالژی بیش از آنکه برای گذشته باشد، دربارۀ آینده است. این «درد بازگشت» ما را به گذشتههایی گره میزند که اساساً وجود نداشته و قرار هم نیست در آینده به ما برسد. پس نوستالژی چگونه آینده را میسازد؟
؛