نقد فیلم بعد از تو؛ روایت مخدوش تجربه ای دردناک

سیبنا– انوشا بدری-بعد از تو فیلمی به کارگردانی فرهاد نجفی در ژانر اجتماعی – خانوادگی ساخته شده ی  در سال ۱۴۰۰ و محصول کشور ایران است.

این فیلم حول محور دختری جوان است که تمام خوشبختی را در داشتن ثروت می داند و به همین دلیل کسی که عاشقش بوده را ترک می کند اما از این مسئله که راه درستی را پیش رو نگرفته غافل است و همین راه نادرست زندگی او را برای همیشه دستخوش تغییر می کند او با این کار علاوه بر آنکه بر روان خود آسیب می زند و خودش را نابود می کند و عشق حقیقی اش را هم از دست می دهد.

این فیلم زوال تدریجی یک زندگی را بعد از اتفاقی تلخ به نمایش می گذارد و با دقت برای ما تبعات تجاوز و تاثیری که روی روان و زندگی می گذارد را نشان می دهد.

امروزه رویدادهای مرتبط با پدیده ای تلخ همچون تجاوز زیاد در رسانه ها دیده می شود و به عنوان مثال بر اساس بررسی های موسسه RAINN در ایالات متحده هر ۶۸ ثانیه به یک زن تجاوز می شود. در ایران در مورد این پدیده شوم آمار دقیقی وجود ندارد. شاید صحبت از این مفهوم برای برخی راحت باشد، اما برای کسی که این درد را تحمل میکند بسیار سخت است.

این فیلم مشکلاتی که برای فرد قربانی رخ می دهد را به خوبی نشان می دهد؛ دردی که تحملش فقط برای خود آن فرد سخت است و بقیه هیچ درکی از آن ندارند. شاید تجاوز به ظاهر یک تصادف باشد و فرد قربانی در آن تقصیری نداشته باشد اما بعد از این ماجرا، فرد تا پایان عمرش خودش را مقصر می داند و در ذهن خود داستان سرایی های زیادی در این مورد می کند. خیلی ها نیز مانند شخصیت اصلی داستان سراغ انتقام می روند؛ انتقام از کسی که اصلا از کار خود پشیمان نیست.

اما انتقام هم نمی‌تواند حال فرد قربانی را خوب کند. او می داند که با انتقام گیری فرد مقابل تاوان کارش را پس داده، اما به حال قربانی تجاوز فرقی نخواهد کرد و درپایان او می ماند و یک درد عظیم که نمی‌تواند بازگو کند؛ غافل از آنکه بازگو کردن روایت تجاوز با مراجعه به روانشناس می‌تواند اقدامی برای بهبودی باشد.

در این فیلم شخصیت اصلی تمام امیدش را از دست داد؛ گویی دیگر انگیزه‌ای برای زندگی ندارد و در نهایت به زندگی خود پایان داد. این فیلم می‌توانست پایان خیلی بهتری داشته باشد. درست است که تحمل این سوگ سخت و طاقت فرسا است و صحنه های آن اتفاق هرگز از جلوی چشمان فرد قربانی محو نخواهد شد و حتی ممکن است فرد بعد از تجاوز از سمت کسی که دوستش دارد طرد شود، اما راهکارهای بسیار زیادی برای غلبه براین مشکل وجود دارد.

برخی پس از چنین رویداد تلخی به فکر پایان دادن به زندگی خود می افتند، اما این اشتباه ترین راه ممکن برای فراموش کردن این واقعیت است. ما هرگز نمیتوانیم از واقعیت فرار کنیم و تنها می توانیم با آن روبرو شویم و این اولین گام برای بهبودی فرد بعد از تجاوز است. اما خیلی ها این موضوع را نمی دانند و راه های اشتباهی را برای حل مشکلاتشان انتخاب می کنند.

یک نقطه ضعف مهم این فیلم آن است که اگر یک قربانی تجاوز این فیلم را ببیند، ممکن است بدون در نظر گرفتن پایان بندی فیلم و عدم بهبود شخصیت اصلی فیلم بعد از انتقام گیری، به فکر تلافی کردن یا خودکشی بیافتد. لذا بهتر بود کارگردان فیلم راه حل های منطقی تری برای بهبود و احیای روحیه فرد تجاوزدیده را در ساختار روایی فیلم می گنجاند.