در مورد فقدان تاسف بار داریوش مهرجویی

سیب پرس–حوراسادات گوهری–پس از اینکه دانشگاه‌ها سال تحصیلی آرام و بی تنشی را آغاز کردند، قتل هولناک و تاسف بار داریوش مهرجویی کارگردان شهیر ایرانی پتانسیل ایجاد آشوب را در جامعه ایران داراست. آن هم در شرایطی که تحولات سرنوشت سازی در فلسطین اشغالی و قفقاز و در برخی حوزه های تصمیم گیری داخلی در حال وقوع است و جمهوری اسلامی در صورت بی ثباتی داخلی نمی تواند بر این تحولات تمرکز کرده و آنها را به خوبی مدیریت کند.

برای افراد ۴۰ سال به بالا این قتل به شیوه ای که توصیف شده و در برخی رسانه های فارسی زبان خارجی و حتی داخلی بازنمایی می شود، یادآور ماجرای نفرت انگیز قتل های زنجیره ای عصر اصلاحات است. از این رو می تواند این قشر را به شدت عصبانی و تحریک کرده و به واکنش تند و خشونت اجتماعی وادارد.

از سوی دیگر قشر هنرمند و سلبریتی که برخی از آنها اهل واکنش های شدیدا احساسی، شتابزده و فکرنشده هستند نیز ممکن است به این موج خشم بپیوندند و جامعه ملتهب شود.

جوان ترها و افراد غیرسیاسی، باتوجه به نحوه تنظیم محتوای خبر این رویداد(که افغانی بودن قاتل را به ذهن متبادر می کند) و نیز پست اینستاگرامی همسر خانم مهرجویی (که ظاهرا مربوط به سال قبل و نه دیشب است و در آن از تهدید با چاقوی یک تبعه غیرایرانی صحبت شده)، در مورد افغانستانی بودن قاتل به جمع بندی رسیده و لذا ممکن است بر علیه آنها اقدامات تندی را انجام دهند.

نباید فراموش کنیم که چند هفته قبل به منازل برخی مهاجران افغانستانی در یکی از شهرک های نزدیک قزوین حمله شد و لذا تکرار این رویداد که می تواند جامعه را ملتهب کند، وجود دارد.

باتوجه به اینکه آرامش و امنیت نسبی فعلی جامعه ایران موجب ناراحتی برخی همسایگان و نیز صهیونیست ها و برخی کشورهای اروپایی و ایالات متحده است و دست آنها را برای پیشبرد طرح های ضدایرانی در داخل و خارج کشور بسته، بهره برداری آشوب طلبانه از این رویداد تکان دهنده حتما در دستور کار آنها قرار دارد.

لذا نیروهای انتظامی و اطلاعاتی باید با حساسیت فراوان این پرونده را بررسی وبه سرعت عموم مردم را از نتایج کار بدون هیچ گونه تعارف و پرده پوشی مطلع کنند.

همچنین رسانه های داخلی نیز در این زمینه وظیفه خطیری بر عهده دارند و باید تحلیل های منطقی و درستی به مردم ارائه دهند. وگرنه اینترنشنال و بی بی سی و وی او ای خط خبری خود درمورد مقصر بودن جمهوری اسلامی را پیش خواهند برد تا مردم را به خیابان بریزند. بسیار بعید است که این رویداد اتفاقی و بدون هدایت و خط دهی جریان های ضدایرانی باشد.

داریوش مهرجویی کارگردان باهوش و تاثیرگذاری بود که برخی از درخشان ترین و عمیق ترین فیلم های تاریخ سینمای ایران مدیون حضور اوست. برگزاری آیین های یادبود در حد نام و اعتبار او توسط دستگاههای متولی فرهنگ و هنر در این کشور نیز می تواند تا حدی التیام بخش غم فقدان او باشد و مانع از پذیرش ایده ابلهانه “کار خودشونه” گردد. آنهایی که در این مورد احساساتی شده اند بد نیست به این پرسش بیندیشند که نظام از آسیب زدن به یک کارگردان محترم و تقریبا بازنشسته که جز برخی نقدهای کلامی کار دیگری انجام نمی داده، چه نفعی می برد؟