نگاهی اجمالی به سلامت الکترونیکی در قانون برنامه ششم توسعه

دون شک، سلامت یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های توسعه هر کشوری محسوب می‌شود که علاوه بر اهمیتی که به‌خودی‌خود دارد، از رهگذار تأمین نیروی انسانی کارآمد و سالم، بر سایر مؤلفه‌های توسعه نیز تأثیر بسیار زیادی دارد. با در نظر داشتن اهمیت تاریخی مسأله مدیریت متمرکز در ایران که ذکر آن رفت از طرفی، رشد جمعیت و افزایش نیازهای بهداشتی-درمانی جامعه و رشد فناوری اطلاعات و ارتباطات از سوی دیگر، مسأله به کارگیری این تکنولوژی در راستای: تسریع اداری و تخصصی در روند ارائه خدمات بهداشتی و درمانی، تجمیع اطلاعات به صورت متمرکز برای اطلاع دقیق و نزدیک از لحاظ زمانی از وضعیت سلامت جامعه، افزایش ضریب نفوذ تصمیمات حاکمیتی در بخش سلامت تا پایین‌ترین رده‌های آن، پایش مداوم و دریافت بازخورد از آن‌ها و… و نهایتاً امکان مدیریت کارآمد نظام درمان در سطوح کلان، به صورت امری نه تنها ممکن، بلکه ضروری و حیاتی به نظر خواهد رسید. از این رو «سلامت الکترونیک» را شاید بتوان مهم‌ترین جنبه فنی امر توسعه در بخش سلامت در کشور دانست. جایی که منابع کافی برای تجهیزات سخت افزاری حوزه نشخیص و درمان صرف شده، اما از راهکارها و ابزارهای لازم برای مدیریت بهینه غفلت شده است .

ناصر شاکر حسینی رییس کمیسیون سلامت الکترونیکی سازمان نصر تهران که سال های متمادی در این عرصه فعالیت دارد، به بررسی این موضوع مهم و فراگیر در قانون برنامه ششم توسعه پرداخته است.