میراث معنوی دفاع مقدس

یادداشت اختصاصی/مهدی نورعلیشاهی

سیب پرس: اسناد تصویری دفاع مقدس برگ برگ میراث فرهنگی جنگ هستند که باید به آنها به دیده تامل نگریست.

عکس هایی که در دوران هشت سال دفاع مقدس از سوی عکاسان جنگ گرفته شده است همگی در قالب عکس های «مستند جنگ» می توانند گویای بخشی مهم از تاریخ معاصر ایران باشند که بی زبان گویای حقایق زیادی هستند؛ عکس هایی که شاید بسیاری از آنها یا بهتر بگوییم تمامی آنها را بدون نام عکاسانشان می شناسیم. عکاسانی که خود بخشی از میراث جنگ به شمار می روند و البته این روزها در گمنامی کامل به سر می برند. این یک واقعیت است که عکاسانی که هر یک در راه ثبت مقاومت از دریچه دوربین هنر و جان خویش را متعهدانه در این راه عرضه کرده اند، هر یک بخشی از میراث جنگ هستند که تنها نباید به محصولات تصویری شان توجه کرد.

چندی پیش رضا برجی یکی از همین عکاسان جنگ که در این راه به مقام جانبازی نیز نائل شده است در جمعی خصوصی از خاطراتی سخن می گفت که شنیدنی بود. هر یک از عکس هایی که از خرمشهر گرفته بود، داستانی داشت که لذت دیدن عکس ها را دوچندان می کرد.

قاب تصویرها را که با حرف های برجی جفت می کردی حلاوتی خاص از بندبند حرف هایش حس می شد که توجه هر چه بیشتر به مکتوب کردن میراث آدم های جنگ را به ما تذکر می داد. آدم هایی که باید پای حرف هایشان نشست و آنوقت در مورد میراث فرهنگی جنگ به گفتگو با ایشان پرداخت.

میراث فرهنگی دفاع مقدس تنها ادوات جنگی و زمین های اشغال شده در زمان جنگ نیست. آدم های جنگ نیز بخشی از میراث دفاع مقدس ما هستند که باید حرف هایشان (و به طور کلی محصولاتشان) برای نسل آینده به یادگار بماند. راستی این روزها دستگاه های متولی در امر مستندسازی ارزش ها و میراث دفاع مقدس به دنبال چند درصد از مردان جنگ رفته اند تا به مستندسازی این پرشکوه ترین رویداد تاریخ معاصر ایران بپردازند.