درباره مناسبات روزنامه‌نگاری و روابط‌عمومی

دکتر یونس شکرخواه- سیبنا-
روابط‌عمومی طولاتی‌ترین مرز و خط تماس را با روزنامه‌نگاری دارد و در عین حال بر روی گسل روزنامه‌نگاری قرار دارد.
پرداختن به خبر و نظر و ایده از مشابهت‌های روزنامه‌نگاری و روابط‌عمومی است.
دامنه مخاطبان روزنامه‌نگاری به مراتب وسیع‌تر از مخاطبان روابط‌عمومی است.
روابط‌عمومی به دنبال ارتقای افراد؛ نهادها و سازمان‌ها است و روزنامه‌نگاری در پی گسترش و تقویت آزادی‌بیان، تفکر انتقادی، صداقت، صحت و تامین منافع و صلاح عامه و …
روابط‌عمومی به حفظ وضعیت موجود و روزنامه‌نگاری به تامین وضعیت مطلوب نزدیک‌تر است.
چشم روزنامه‌نگاری به بیانیه‌های روابط‌عمومی نیست به منافع مخاطبان پیام‌های روابط‌عمومی است.
روزنامه‌نگاری به دلیل نقش نظارتی می‌تواند بر کنش‌ها و کارکردهای روابط‌عمومی نظارت داشته باشد.
اطلاع رسانی اشتباه – عامدانه و غیرعامدانه -می‌تواند هم روزنامه‌نگاری و هم روابط‌عمومی را به مخاطره بیندازد.
فساد در کمین هر دو طرف است؛ هم در کمین روزنامه‌نگاری و هم در کمین روابط‌عمومی. به دیگر زبان؛ حرفه و ضدحرفه می‌تواند در هر دو اردوگاه وجود داشته باشد.
اصطلاح تازه #استروترفینگ (Astroturfing) که در سطح جهانی به یک عارضه روابط‌عمومی مشهور شده است، همه گونه‌های جوسازی نظیر چهره‌سازی‌ها، برجسته‌سازی‌ها، فیک‌نیوزها، فالوئرهای فیک، رشوه‌دهی‌های پنهانی، محتوای اسپانسری شده، نقاب‌زنی بر صورت اسپانسرها، طرفداری‌ها و دشمنی‌های دروغین در اتاق‌های پژواک و … را دبر می‌گیرد، استروترفینگ خطر بزرگی برای روابط عمومی‌ها است.
روزنامه‌نگاری می‌تواند ریشه استروترفینگ را از جا در آورد و تلاش مشترک برای حذف استروترفینگ یکی از را‌های مهم ترمیم مناسبات روزنامه‌نگاری و روابط‌عمومی است.
روزنامه‌نگاری کامل نیست، اما حضورش برای روابط‌عمومی ضروری است. بهتر است روابط‌عمومی‌ها به جای سایر گسل‌ها بر روی همین گسل روزنامه‌نگاری بیتوته کنند؛ روابط خود را با روزنامه‌نگاری ترمیم و حفظ کند و بگذارند روزنامه‌نگاری نقش نظارتی خود را دنبال کند. این مسیر مشترک می‌تواند هر دو سوی ماجرا را به اعتماد عمومی برساند. زیستن در یک زیست‌بوم بیمار که به جای نفع عامه بر مدار منافع افراد و سازمان‌ها دور می‌زند به نفع هیچکس نیست.